Geestelijk gehandicapt
"ik snap het niet" mijn dagelijkse zin
ik voel me voor iedereen even te min
iedereen snapt alles en ik niet
ik leef in me eigen kleine gebied
"ik dacht" nee jij moet niet denken
je hebt gelijk dat zal me niks beters schenken
maar hoe weet ik dan ooit wat iets betekend
waarom snap ik die worden dan niet uitstekend
"hoe moet dat" doe je niet zo dom voor
sorry hoor als ik je leventje even verstoor
ik weet niet veel maar leren kan ik wel
ik kan er niks aan doen me hersens zijn niet snel
Reacties op dit gedicht
| christine d: | Zondag, november 30, 2008 21:47 |
| langzaam maar zeker. elk op zijn tempo. je komt er zeker |
|
| Fata Morgana: | Dinsdag, maart 14, 2006 22:22 |
| Maakt toch niet uit ook wat langzamer komt er uitendelijk wel, geef je klein lief duwtje in je rug, hup hup je kan het best, Fata. | |
| dishesqueen: | Dinsdag, maart 14, 2006 16:22 |
| ben het met Katja eens...erg triest dit gedicht maar wel ontzettend mooi geschreven! | |
| Katja K: | Dinsdag, maart 14, 2006 16:20 |
| prachtige, maar hartverscheurende woorden. Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stokkie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||