Ik geef nog niet op
En is dit de weg die ik bewandel
op het versteende asvalt van doodskoppen
die worden vertrappeld tot as
in deze legubere vlakte van eenzaamheid
waar de zon nog amper schijnt
door de donkere regenwolken
alles zo grauw en vervallen lijkt te zijn
verscholen in een doolhof van een stervende ziel
ik heb mijn tweesprong gemist
en de verkeerde weg genomen
wandelend op deze dunne rand van goed en kwaad
wegzakkend naar droefnis en pijn
maar door de spiegel van mijn ziel
zie ik het regenbooggespetter
getekend door een onschuldig kinderhand
wat me hoop en kracht geeft
om toch maar verder te gaan...