Gepest tot je laatste besluit
Ik zit alleen
Was me hart maar van steen
Dan voelde ik de pijn niet
Probeer te zorgen dat niemand het ziet
Dat hun worden zo hard aankomen
Terwijl als ik alleen ben de tranen over me wangen stromen
Wat doe ik fout?
Laat het ze echt koud
Dat ze me zo hard raken
Alsof ze al me botten kraken
Gaan de zinnen door me hoofd
Lijk af en toe wel verdooft als ik in de klas zit
En er even niemand fit
Als ik iets zeg is dat stom
Als een vak leuk is dat dom
Als mijn hobby schrijven is
Dan is het helemaal mis
Het gaat er niet om of je hard bent
Aan het gepest raak je nooit gewent
Ooit wordt het teveel
Dan wordt het stil
En lopen je gedachtes over
En kom je tot je laatste besluit
Was me hart maar van steen
Dan voelde ik de pijn niet
Probeer te zorgen dat niemand het ziet
Dat hun worden zo hard aankomen
Terwijl als ik alleen ben de tranen over me wangen stromen
Wat doe ik fout?
Laat het ze echt koud
Dat ze me zo hard raken
Alsof ze al me botten kraken
Gaan de zinnen door me hoofd
Lijk af en toe wel verdooft als ik in de klas zit
En er even niemand fit
Als ik iets zeg is dat stom
Als een vak leuk is dat dom
Als mijn hobby schrijven is
Dan is het helemaal mis
Het gaat er niet om of je hard bent
Aan het gepest raak je nooit gewent
Ooit wordt het teveel
Dan wordt het stil
En lopen je gedachtes over
En kom je tot je laatste besluit
Reacties op dit gedicht
| The Slayer: | Zaterdag, december 29, 2001 02:04 |
| hihi dit vind ik het prachtigste uit in in deze site ,dat toch er al die mensen zijn die met je meeleven mensen dieje waarderen ,die ook hun zorgen en pijn hebben, maar toch iemand anders kunnen opbeuren tot een speciaal iemand ,vind dit heerlijk...xaviera je moet in je eigen geloven ,trotseer het kwade, ide woorden maken je achteraf sterkr dan ervoor ,maar je moet ze alleen niet zo opnemen, laat ze zeggen wat ze willen, je bent wie je bent ,en dat zal niemand afnemen, je bent als geen ander "Un | |
| Jochem Cappel: | Donderdag, december 27, 2001 22:55 |
| nee je doet niets fout en ja het laat hun koud | |
| koeman: | Dinsdag, november 20, 2001 01:55 |
| Hoi lieve Xaviera, je gedicht raakt me in het hard op meerdere manieren. Ben blij dat je hard niet van steen is. Weet dat je een gigant bent, helaas weet nog niet iedereen dat. Wees wie je bent. Veel liefs, een van je vele fans. | |
| lin: | Zaterdag, november 17, 2001 20:23 |
| onthou wel dat er ook wel mensen zijn die om je geven en je waderen zoals je bent dat kun je wel zien hier geloof ik :) en neem die laatste besluit maar niet. cu in de chat of in me mailbox greeeetzzzz lin | |
| Hans Winter: | Zaterdag, november 17, 2001 00:50 |
| "Wat doe ik fout?" Kijk niet met hen mee naar jezelf, want dan ga je naar redenen zoeken die er niet zijn, dan ga je anders naar jezelf kijken dan je bent. Zo te lezen krijg je ook wel een steuntje in de rug. |
|
| xaviera: | Vrijdag, november 16, 2001 20:49 |
| jullie maken me verlegen,hahahaha, nee bedankt all of you liefs xaviera |
|
| Wim Meeus: | Vrijdag, november 16, 2001 20:23 |
| Jou laatste besluit ... Zorg dat dat niets anders is als dat zij niet weten waar ze mee bezig zijn. Jij verdiend dat niet en lijdt er onterecht onder. Laat je laatste besluit niet in hun voordeel zijn lieverd ... Je bent een schat van een meid. Don't you ever forget that. Sterkte ... Groetjes van Wim. XXXxx en knufffff |
|
| diddo: | Vrijdag, november 16, 2001 18:33 |
| knufffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffff | |
| xaviera: | Vrijdag, november 16, 2001 13:37 |
| bedankt voor jullie steun, bedankt voor jullie woorden doen me goed | |
| pw: | Vrijdag, november 16, 2001 12:26 |
| Loop met je schouder naar achteren en je hoofd rechtop (kin iets omhoog) als je in de buurt bent van de mensen die je pijnigen. Negeer hen niet, maar neem een houding aan die laat zien dat je niet bang bent. Dat is héél moeilijk, maar voor jou is het niet té moeilijk. Je zult er in groeien, echt. Als je je weer veilig voelt, mag je snikken, schelden en al je emoties tonen. Dat moet je zelfs. De emoties die je toch hebt (gelukkig, je zal toch emotieloos door het leven moeten joh. Laat dat stenen | |
| cathy peeters: | Vrijdag, november 16, 2001 10:02 |
| ik krijg tranen in mijn ogen als ik dit gedichtje van je lees, ik heb ook mijn waardigheid teruggevonden toen ik bepaalde dingen van me bewees. maar ik heb leren omgaan met men echte vrienden, en al heb ik ze moeilijk kunnen vinden, zij waren degenen die mij echt beminden. dus ik ben het met christina eens, want ooit komt inderdaad die ene dag, dat jij weer gelukkig lachen mag. dus bereid je voor, en zet door... sterkte en heel veel liefs van cathy, en da |
|
| christina: | Vrijdag, november 16, 2001 08:39 |
| Er komt ooit een dag Eentje dat jij lachen mag Ja die dag zal komen Dat je hun die jou pijn deden uitlachen mag Dat jij kan laten zien dat ze je niet klein hebben gekregen Je verdriet zal er dan ook nog wel wezen Maar kapot hebben ze je niet gekregen Jij bent het die in het vuistje lacht Vecht voor die dag Gun ze niet de eer dat ze jou hebben klein gekregen Christa Sterkte he en heel veel liefs en wees blij dat je geen hart van ste |
|
Over dit gedicht
| Auteur: xaviera | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2001 | ||
| Thema's: | ||