Zonder
Iemand ontnam mij de zin.
De zin om onzin te schrijven.
Dat wat ik kon, heel in ’t begin,
Schijnt nu ver weg te blijven.
De invloed van dat wezen
Geslopen in mijn leven,
Is groter dan gedacht.
Zij heeft mijn zin verkracht.
Nu restten enkel geforceerde woorden.
Niets meer van binnen in.
Nooit meer vertellen wat ik hoorde
Iets schrijven heeft geen zin.
Blijvend is wat ik ooit schreef,
Toen nog onbevangen.
Zij ging veel te veel over de schreef
Ik..heb mij laten vangen.
Het ga je goed
En ontmoet
Een muze die je inspiratie geeft.
Iedereen hoort,
Jij vermoord
De eenvoud die een man nog heeft
De zin om onzin te schrijven.
Dat wat ik kon, heel in ’t begin,
Schijnt nu ver weg te blijven.
De invloed van dat wezen
Geslopen in mijn leven,
Is groter dan gedacht.
Zij heeft mijn zin verkracht.
Nu restten enkel geforceerde woorden.
Niets meer van binnen in.
Nooit meer vertellen wat ik hoorde
Iets schrijven heeft geen zin.
Blijvend is wat ik ooit schreef,
Toen nog onbevangen.
Zij ging veel te veel over de schreef
Ik..heb mij laten vangen.
Het ga je goed
En ontmoet
Een muze die je inspiratie geeft.
Iedereen hoort,
Jij vermoord
De eenvoud die een man nog heeft
Over dit gedicht
| Auteur: jure | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||