de doordravers
de doordravers
Ik men de teugelen voort
en blijf ongeschonden
waar dees aard laat mij in vreugd
in wijsheid ongebonden
de sporen in galop gelegd
vertraagt mij dan toch het weten
als de paarden steigeren
bries ik als geen ander
en schreeuw, had het nou gezegd
Ik vlij de karkassen
van de doodgevallen beesten
allen op een rij
neen, de doordravers
zullen nooit meer feesten
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Donderdag, maart 16, 2006 11:33 |
| Weer zo prachtig! Veel liefs |
|
| hiljaa: | Woensdag, maart 15, 2006 20:42 |
| ja ik draaf ook soms door! en kan mijn eigen soms niet bijhouden! hahaha knufliefs--hiljaa-- |
|
| L!@: | Woensdag, maart 15, 2006 19:07 |
| ik hoor je hier briezen ...kus, | |
| m@rcel: | Woensdag, maart 15, 2006 18:42 |
| wat een pracht gedicht hier weer neergezet door jou. Knuff/liefs m@rcel |
|
| Klaes: | Woensdag, maart 15, 2006 17:59 |
| jawel boer eLze een beauty groet/klaes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||