Het gedicht heet Oma het is gemaakt voor haar begravenis ik kan het nog steeds heel moeilijk lezen met tranen het is nu al maanden geleden 15 juli was de begravenis maar nog steeds denk ik iedere dag aan haar:(

Oma

Oma ik hou zo verschrikkelijk veel van jou en jij ook van mij, ons afscheid was daarom swereld moeilijk.
Jij moest en zou naar de hemel gaan.
Maar dat betekende voor mij dat ik op eigen benen kwam te staan.
Ik vond het afscheid nemen aan jou ziekebed het moeilijkste wat me ooit is overkomen.
Nog nooit had ik zoveel tranen over mijn wangen zien stromen.
Jij zei dat als ik je nodig had ik je naam moest roepen aan de hemelnacht..
Je zou me dan helpen met alle tekens die je geven kan net als vroeger zo teder en zacht.
Ik weet op het moment eigelijk niet of ik het zonder jou wel allemaal red.
Niet meer iemand die als het fout gaat eventjes goed op mij let.
Niet iemand die mij adviezen geeft over dingen die alleen jij weet.
Nooit meer samen lachen nooit meer samen huilen bij jou in de keet.
Nu moet ik het alleen doen ik zal je lieve zachte stem nooit meer horen.
Jou verlies voelt alsof duizende naalden mijn hart doorboren!

Hou super veel vn je oma zal je never vergete