Oprechte spijt

Voor de vrouw die zo oud is geworden
Met een loodzwaar leven aan haar voeten
Die ik zo graag nog één keer wil spreken
Om een afscheidskus te drukken op haar wang

Voor de vrouw die in haar eentje zoveel kinderen heeft opgevoed
En daarbij gedag moest zeggen tegen haar liefde
Die ze misschien nu alweer terug heeft gevonden
In de hemel

Voor de vrouw die mij zo mooi vond
Terwijl ze mij helemaal niet goed kende
Slechts van foto's uit groep 6
Die ik voor haar versierde

Voor de vrouw wiens spullen nu bij mij staan
Foto's en knuffels
Daar waar ze niet horen
Ze moeten bij jou, oma

Ze moeten naar jou flatje
Waar het rook naar oude omaatjes
Waar ik thee voor je zette
En waar alle ellende begon

En nu is het te laat
Om die geuren te ruiken
En die kleuren te zien
Nu is het te laat
Om jou te beter leren kennen
Wat ik nu zo graag zou willen
Het is te laat
En daar heb ik oprecht spijt van...

Geschreven door

Lora

Reacties op dit gedicht

Lora vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

MenN:	Dinsdag, maart 21, 2006 08:10
Mooi, ik kan niet kiezen welke ik...ehh kies ;) xxx

Miegie:	Dinsdag, maart 21, 2006 07:49
wauw ook deze is weer mooij :P;)

Over dit gedicht

Auteur: Lora
Gecontroleerd door: benji
Gepubliceerd op: 15 maart 2006
Thema's: [Liefde] [Moeders] [Oma's]