D...
Met tranen in mijn ogen, in het doffe schemerlicht,
Schrijf ik op een stukje papier dit gedicht..
Het is nu iets na middennacht,
De hele avond over ons nagedacht..
Over alle dingen, wat we samen hebben gedaan,
Samen in de kou bij een dichte bios staan,
Met jou kon ik lachen, huilen en zoveel dingen meer,
Als ik daar nu bij na denk, doet dat zo’n zeer..
Want ik weet dat jij nu alles aan het verwerken bent,
Mij uit je hoofd aan het zetten bent,
Maar ik hoop zo, dat je mij nog even in je gedachten laat,
Want ik wil niet dat je voorgoed bij me weggaat..
Vertrouwen, het belangrijkste wat in een relatie telt,
Geen wonder dat jij daar hoge eisen aan stelt..
Voordat jij mij flink de waarheid had verteld,
Wist ik niet, hoeveel liefde bij mij voorstelt..
Ik hield van je, nog nooit zo gek op een jongen geweest,
Alle liefde kreeg ik van jou, maar die van mij miste je het meest..
Nooit gerealiseerd, dat je echt alles voor mij bent,
En jij mij als één van de weinigen écht kent..
Hoe bot, hoe boos ik kon zijn..
Je bleef lief, ook al deed ik je pijn..
Het spijt me zo ontzettend erg, meer dan ik kan zeggen,
Ik denk dat alleen mijn tranen mijn verdriet uit kunnen leggen..
Ik wil niet aan je voeten liggen smeken,
Maar dat ik echt spijt heb, is hopelijk nu gebleken..
Ik zag je gewoon als mijn vriend,
Maar nu zie ik je, als iemand die alle liefde verdiend..
Film kijken, Andere jongens, het kan me niets meer schelen,
Want alles wil ik opgeven, voor diegene met wie ik mijn liefde wil delen..
Jij , ....