violen strijken lichte kleuren
violen strijken lichte kleuren
ik dronk muziek
weemoed nam me mee
naar oorden waar
tranen en verdriet
geboren worden
weemoed nam me mee
naar oorden waar
tranen en verdriet
geboren worden
ik liet me drijven
op golven nostalgie
met spijt van dingen
die verloren gingen
in een vergeten melodie
op golven nostalgie
met spijt van dingen
die verloren gingen
in een vergeten melodie
in cirkels donker
drijven zilveren tonen
trompetten schetteren
het koper rood, ritme
baart zijn eigen klonen
drijven zilveren tonen
trompetten schetteren
het koper rood, ritme
baart zijn eigen klonen
violen strijken lichte kleuren
droefenis wordt weggespeeld
geluiden dansen zinnen
wild geurt het beminnen
omdat vreugde wordt gedeeld
droefenis wordt weggespeeld
geluiden dansen zinnen
wild geurt het beminnen
omdat vreugde wordt gedeeld
wil melker
16/03/2006
16/03/2006
Reacties op dit gedicht
| Maarten Plante: | Donderdag, maart 16, 2006 21:47 |
| Wat schrijf je mooi! Niets anders dan buigen. (met heel veel jaloezie) Groet, Maarten Plante |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 16 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||