Strooi me uit
Hout in de kachel ben ik niet
misschien wat rondstrooiend as
je leest me in de vlammen
en ziet een diep gepeinsd gezicht
misschien wat rondstrooiend as
je leest me in de vlammen
en ziet een diep gepeinsd gezicht
Pook me op,schudt me los
gedaan word ik in een kruik
die met een etiket wordt beplakt
gedaan word ik in een kruik
die met een etiket wordt beplakt
Op vensters heb ik gestaan
trots als een pauw
nu ik uitgestrooid ben over zee
trots als een pauw
nu ik uitgestrooid ben over zee
Weet men niet meer mijn naam
omdat hij nimmer uitgesproken is
omdat hij nimmer uitgesproken is
Reacties op dit gedicht
| *Kimmie*: | Vrijdag, maart 17, 2006 12:52 |
| prachtig.. word er ook evenjes stil van.. liefs, |
|
| hiljaa: | Vrijdag, maart 17, 2006 11:04 |
| mooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Raira (Ria): | Vrijdag, maart 17, 2006 09:13 |
| het blijft stil....ja ook ik ben sprakeloos geworden liefs Ria |
|
| Renate-td-: | Vrijdag, maart 17, 2006 00:51 |
| Inderdaad.. verstillend.. liefs, |
|
| bijouken: | Vrijdag, maart 17, 2006 00:17 |
| Prachtig verwoord. Om even stil te worden. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||