| roxy.plovie: | Vrijdag, augustus 31, 2007 12:58 |
| Hey Ik heb dit ook meegemaakt, ik heb mijn pa 18 jaar niet gezien of gehoord. Ik kwam hem wel regelmatig tegen (dus ik wist wel wie hij was), maar ik durfde niks te zeggen en hij ook niet. Na al die tijd ben ik toch beginnen goedendag te zeggen en nu bijna 1 jaar verder, voel ik er mij enorm goed bij dat ik hem toch de kans heb gegeven om mij te leren kennen en omgekeerd. Misschien kan je papa er niks aan doen (zo was dat toch bij mij). Nog veel sterkte. |
|
| Auteur: michke | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2001 | ||
| Thema's: | ||