De angst uit het verleden,
loopt mij achterna,
ik kan niet verder met het heden..
De woorden van het liegen,maken mij banger dan ik nu al ben,
want ik geloof de dingen niet meer,
omdat ik nu de andere kant van hem ken..
Ik zie dingen die jij niet ziet,
als hij daar zo zit,
zie ik in hem verdriet..
En omdat de beelden niet meer vervagen,
durf ik niets meer te zeggen,
en zit ik hier met vragen..
En speelt elke keer weer in mij verdriet,
omdat de beelden terug komen,
en verwerken kan ik het niet..
En hoeveel ik er ook tegen probeer te vechten,eens komen er de tranen weer,
omdat ik verdriet zie in zijn ogen,
elke keer..
En zit ik weer met die kwellende pijn,
omdat niemand anders het ziet,
wat niet zo moet zijn...........