De Maan
De maan
Heel alleen, stil en rustig
Hangt hij in de lucht
Geen enkel iets
Zet hem op de vlucht
Hij is alleen
Hij staart me aan
Hij is verdrietig
Hij is een maan
Een maan heel ver
Zonder vrienden, zonder leven
Hij voelt zich verlaten
Niemand kan hem liefde geven
Ik leef met hem mee
Ik kijk omhaag en fluister
Wees niet bang daarboven, maan
Hier beneden bij mij is het ook duister.
Heel alleen, stil en rustig
Hangt hij in de lucht
Geen enkel iets
Zet hem op de vlucht
Hij is alleen
Hij staart me aan
Hij is verdrietig
Hij is een maan
Een maan heel ver
Zonder vrienden, zonder leven
Hij voelt zich verlaten
Niemand kan hem liefde geven
Ik leef met hem mee
Ik kijk omhaag en fluister
Wees niet bang daarboven, maan
Hier beneden bij mij is het ook duister.
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Zondag, november 18, 2001 22:05 |
| Je moet wel kiezen tussen omhoog en omlaag. "Omhaag" is een slecht compromis. Voor de rest is het slechte projectie. De maan geeft geen zier om jouw gevoelens. |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, november 17, 2001 23:48 |
| Het duister is dicht om je heen, zegt je mooie verspreking, waar je omlaag kijkt, ben je omhaagd. Je bent niet vrij om in beweging te komen. Er is een onbereikbare ander, alleen, niet te raken, wel toe te fluisteren, een gevoel van verbondenheid te geven, van wat je zou willen geven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: prinsesamal | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2001 | ||
| Thema's: | ||