De nacht
zo koud
zo donker
zo zacht.
De nacht
waarin ik denk aan de dag
die ik heb geleefd
en de volgende dagen
vraag me af wat de toekomst mij te bieden heeft.
De nacht
die mij laat rusten
even mijn verwarring sussen
mijn angst en twijfel het zwijgen opleggen
tot de volgende dag, wanneer de zon mij zal wekken..
Even in de nacht
mijn kussen is zo zacht
lekker warm onder de dekens
mijn hoofd maakt zich langzaam leeg en
ik val in slaap, droom vage dingen
zie mezelf huilen en verdrinken
maar ik droom ook vaak van geluk en genot
alleen maakt de dag die weer kapot..
Maar nu, mu echt, ga ik sterk genoeg zijn
nooit ga ik meer toegeven aan de pijn
ik ga vechten, tot het uiterste, ik geef niet meer op
misschien zal er soms nog mijn masker zijn waar achter ik me verstop
maar dat is alleen om me te beschermen, daar achter hervind ik de kracht
de geheimen, de liefde en steun van de nacht.