De regen
Regen tikt tegen het raam
op het ritme van de tijd
Die maar heel langzaam voorbij gaat
langzaam verdwijnt
Ik zit hier maar
en staar door dit raam
Ik denk aan mijn leven
Eerst zo bekwaam
nu zo verward
Ik weet het egt niet meer
voel me zo apart
ben zo bang
mijn stem verkeerd
alleen een triest gezang
Kan niet schreeuwen om hulp
Ik staar nog steeds door dit raam
besluit om hier maar te zitte
om te wachte tot de regenwolke plaats maken
voor de zon
en dat mijn leven weer begint
Ik wou dat het kon
op het ritme van de tijd
Die maar heel langzaam voorbij gaat
langzaam verdwijnt
Ik zit hier maar
en staar door dit raam
Ik denk aan mijn leven
Eerst zo bekwaam
nu zo verward
Ik weet het egt niet meer
voel me zo apart
ben zo bang
mijn stem verkeerd
alleen een triest gezang
Kan niet schreeuwen om hulp
Ik staar nog steeds door dit raam
besluit om hier maar te zitte
om te wachte tot de regenwolke plaats maken
voor de zon
en dat mijn leven weer begint
Ik wou dat het kon
Reacties op dit gedicht
| Kuijlemans F.: | Zondag, maart 19, 2006 10:30 |
| Kom naar de tropen zou ik zeggen, waar het raam enkel zonlicht biedt! Maar in canon volg ik uw triest gezang, alsof hij nimmer dreigt te stoppen F. |
|
| hiljaa: | Zondag, maart 19, 2006 10:15 |
| ja kon dat maar! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: never-lasting | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||