Stil en zwijgend
Glinsterend als een druppel
In het maanlicht
Een traan
Die stil en ook nog eens zwijgend
Zijn weg zoekt
Zo, langs haar neus
Over haar wang heen
Even blijft hij rusten
In dat schattige kuiltje
Dat er is als zij
Lacht
Maar ze lacht niet
En zelfs als ze lacht huilt ze
Hij stroomt verder
Hij valt dieper
En dan is hij weg
Ergens
Ligt een glinsterende druppel
En het maanlicht
Dekt hem toe
Stil en nog steeds zwijgend
Blijft de nacht
En het meisje zoekt
Haar weg
Ik wacht op haar