Een meisje,
Zeventien jaar…
Volgepropt met medicijnen
Gewoon om te proberen,
Een depressie te verkleinen…
Ja, ik weet het :
Met medicijnen stel je je probleem uit,
Maar los je het niet op…
Maar alsjeblieft, geloof me als ik zeg dat ik ze nodig heb
Voor gewoon even een beetje rust in mijn kop…
Mijn lichaam,
Mijn gedachtes,
Zijn niet in staat, het alleen te kunnen
Want als ik alleen met ze ben, maken ze me moedeloos…
Waardoor ik bijna voor het einde van mijn leven koos…
Het ene moment zo gelukkig,
Het andere moment zo depressief,
Die stemmingswisselingen de hele dag door…
Ik doe je er pijn mee…Geloof me, zo wil ik het ook niet…
Mij doet het ook verdriet…
Iedere dag weer,
Vecht ik tegen mijn te grote verdriet…
Van binnen…
Mijn verdriet om mezelf, dat ik zo ben…
Zo ben, dat ik mezelf niet eens meer ken…
~I Wish, my life was just a day-dream…~