zou je nog zoveel willen vragen
de dag,
de dag dat jij belande in een rolstoel,
de dag dat jij op de grond viel omdat je niet lopen kon,
de dag dat je jou gevoel verloor,
en mij achterliet met zo veel vragen,
waneer kom je terug?
mamma maak je nog mee als ik een kindje krijg?
zie je nog hoe ik groot word,
en opgroei zoals jij?
mamma waar ben je als ik radeloos ben?
mamma waar ben je als ik aan het huilen ben?
word je weer net zoals vroeger?
dat ik samen met je lachen kan?
blijf elke nacht huilen en schreeuwen,
maar niemand die me hoort,
elke nacht slaap ik in mijn tranen,
en hoop dat iemand hoort wat ik wil,
mamma ik ben de dag kwijt,
ik weet het niet meer,
mis iemand om zoveel aan te vragen,
mis jou liefde,
mis jou warmte,
mis de oude mamma,
die altijd bij me was,
waneer kom je terug?
mamma maak je nog mee als ik een kindje krijg?
zie je nog hoe ik groot word,
en opgroei zoals jij?
mamma ik kan het niet meer aan,
mijn leven is kapot,
mam? beloof me,
laat me niet alleen,
blijf vechten,
ook al ben je opgebrand,
laat me hier niet achter met zoveel vragen zonder antwoord..
Reacties op dit gedicht
| lijntje-hvj-: | Donderdag, maart 23, 2006 20:50 |
| Ik vind het echt heel erg voor je. Ik hoop dat je de kracht vind om door te gaan in het leven. En geloof me alles komt goed. Op een dag kan je weer lachen, praten,.. met haar. Ooit wordt het beter. Maar ik denk dat je sterk bent, sterk genoeg om te vechten tegen het oneerlijke!!! | |
| Jutta: | Zondag, maart 19, 2006 23:22 |
| Heel mooi geschreven.. Liefs, Jutta |
|
| jure: | Zondag, maart 19, 2006 22:38 |
| Het is gemakkelijker tegen windmolens te vechten dan tegen de wreedheid van het leven. Mooie monoloog! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lufsnoes21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||