Verdriet

Er zijn momenten in mijn leven
Dat ik het gevecht niet kan aangaan
Dat ik alles zou willen geven
Om een dagje over te slaan

Momenten waarop ik gewoon wil huilen
Lucht wil geven aan mijn gemoed
En me een dag eens niet verschuilen
Achter een masker van valse moed

Al die dagen van getoonde dapperheid
Die mensen van mij verwachten
Want die strijd in eenzaamheid
Gaat soms echt boven mijn krachten

En dat nauw verbeten verdriet
Die krampachtige glimlach om mijn mond
Omdat ik mijn vrienden niet zien liet
Dat het water tot aan mijn lippen stond

Wat verlang ik dan naar warme armen
Die zachtjes om mij heen gevouwen
In stilzwijgend erbarmen
Vriendschap geven waarop ik kan bouwen

Zo'n moment mezelf zijn
Niet die dappere door iedereen geprezen
Uiting gevend aan mijn pijn
Waarvan mijn hart is doorweven

Zo voel ik deze dagen
Dagen van verdriet en pijn
Het niet meer kunnne vechten
Tegen al die pijn

Ik zou soms mijn hoofd willen neerleggen
Op een kussen zo zacht
Dat mijn pijn niet meer heerst
De pijn die er altijd is: dag en nacht.

"Patsas"