ik snak
ik snak naar een wijds veld
waar de zon groter lijkt en dieprood is
ik wil er drijven op het stijgen
en dalen van het aantal graden
hier is er slechts de digitale tijd
op het gebouw in het winkelcentrum waar
niemand meer komt want daar rondlopen
voelt als achteruitgang
temidden deze waanzin dacht ik vooruitgang
te vinden in het strandzand maar zelfs
het ruizen van de golven is reeds vastgelegd
op een langspeelplaat die nu achter
een sofa uit de jaren zeventig
naast het karkas van een schildpad ligt
Reacties op dit gedicht
| sweatie: | Donderdag, maart 30, 2006 18:17 |
| mooi, ik begrijp wat je bedoeld! soms word ik zo gek omdat t lijkt alsof alles allang van te voren bepaald is... het lijkt soms zelfs wel alsof iedereen (te) veel overlappende interesses heeft:S | |
| Dirk Hermans: | Maandag, maart 20, 2006 18:43 |
| mooi | |
| Lijntje*_: | Maandag, maart 20, 2006 13:31 |
| wow xx |
|
| wijnand.: | Maandag, maart 20, 2006 07:25 |
| schitterend | |
Over dit gedicht
| Auteur: manoochehry | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||