Zij voelde haar rokken wapperen in de wind
onderwijl geobsedeerd starend naar het water
grimassend naar niemand in het speciaal,
behalve haar reflectie op het watervlak
-die zichzelf reeds leek te vervagen
in het opkomende schemerduister-
bracht zij haar geest tot een verlangde rust,
immers, zoals het wezen moest zou alles zijn,
-haar keuzes in dit spel reeds lang gemaakt,
er was geen tijd om terug te verlangen-
alvorens met de moed der afscheidnemenden
vastberaden in de houten steiger te krassen:
~in mijn woordenboek stond zwemmen synoniem
aan deze zelf gecreƫerde verdrinkingsdood.~