een wereld voor ons twee
ik sta met mijn voeten in het zand
op een parelwit strand
aan een hemelsblauwe zee
in een wereld voor ons twee
maar het zand is niet meer wit
en de zee is niet meer blauw
het is net of ik niet meer van je hou
maar dat is niet zo
nee
ik ben met jou heel tevree
het moet zo blijven
ons geluk...
het kan gewoon niet stuk.
maar zo kan ik niet leven
dan ben ik opgesloten
hier in deze wereld
die perfect lijkt te zijn
hier te moeten blijven
doet veel te veel pijn
op een parelwit strand
aan een hemelsblauwe zee
in een wereld voor ons twee
maar het zand is niet meer wit
en de zee is niet meer blauw
het is net of ik niet meer van je hou
maar dat is niet zo
nee
ik ben met jou heel tevree
het moet zo blijven
ons geluk...
het kan gewoon niet stuk.
maar zo kan ik niet leven
dan ben ik opgesloten
hier in deze wereld
die perfect lijkt te zijn
hier te moeten blijven
doet veel te veel pijn
Reacties op dit gedicht
| ...Ikke...: | Dinsdag, maart 28, 2006 10:37 |
| Ik zit precies met hetzelfde gevoel.. | |
| shailill: | Vrijdag, maart 24, 2006 12:43 |
| WOOO :) echt heel mooi. ik ken dat gevoel wel van ergens :):):) ciao |
|
| verwelkt_bloempje: | Maandag, maart 20, 2006 14:28 |
| ken dat gevoel... mooi geschreven!! xliefs Anne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lianne92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||