De kleur van de kaars
Zij vroeg een bladwijzer te blijven
tussen de laatste pagina’s
van onze strelende vingers
En zo werd ze doodgestamd door
de tijdswijzers die plots wijdbeens
door haar zieke lichaam raasden
Het leven speelde zich af als
een wekker die zich opwond voor
de klokslag van de koude hand
Och het sterven van
een dierbare mama
is niet een kaars dat dooft,
Het is enkel voor haar kind
een vlam die
van kleur verandert.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, maart 21, 2006 21:41 |
| brand van haar geest het verlangen dat woord is geweest. hans |
|
| hiljaa: | Dinsdag, maart 21, 2006 16:09 |
| je hebtgelijk een sterven van een mama of papa is niet een kaars dat dooft! knufliefs--hiljaa-- |
|
| chocaatje: | Dinsdag, maart 21, 2006 08:44 |
| Prachtig.Liefs mieke | |
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, maart 21, 2006 04:29 |
| Ik ben niet altijd fan van strofen van drie; maar dit is mooi uitgewerkt liefs, |
|
| Renate-td-: | Dinsdag, maart 21, 2006 00:52 |
| knuffel | |
| Jutta: | Dinsdag, maart 21, 2006 00:39 |
| Mooi! Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sergev2005 | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||