oma's lentezon
Stil zit ze achter een raam
de afscheiding van werkelijkheid
Verdiept en verzonken in
haar al reeds verleden tijd
Moe houdt ze haar gezicht
vol leed en vol verdriet
omhoog wanneer ze al
haar herinneringen weer inziet
Langzaam zakt een traan
van verwerking op haar hand
Zuchtend vraagt ze de stilte
om steunende bijstand
Dan komt de jonge lentezon
door haar raam gebogen
verwarmd het koude gezicht
en laat haar tranen drogen
De nog maar net geboren zon
laat het verleden verdwijnen
en zal de ouden van het heden
met warmte blijven beschijnen
Reacties op dit gedicht
| HIJ&ZIJ: | Vrijdag, maart 24, 2006 22:14 |
| mooi! bedankt voor je lieve reactie! fijn weekend, |
|
| Artifex: | Woensdag, maart 22, 2006 06:41 |
| Mooi, toch een beetje droef. Liefs, Artifex. |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, maart 21, 2006 19:34 |
| mooi | |
| lianne92: | Dinsdag, maart 21, 2006 19:10 |
| erg mooi, bijzonder onderwerp ook xxx lianne |
|
| soulsister: | Dinsdag, maart 21, 2006 18:55 |
| mooi geschreven liefs |
|
| |•єηηєtjє•|: | Dinsdag, maart 21, 2006 17:33 |
| is heel mooi geschreven!!! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marilène B. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||