Ik weet dat ik het niet vaak zeg,
maar bedankt dat je er voor me bent.
Ik weet ik ben niet makkelijk,
Als je me eenmaal beter kent.
Maar bedankt voor al die keren,
Dat je je armen om me heen sloeg.
En dat je me niet losliet,
Terwijl ik dat zo wanhopig aan je vroeg.
Je wilt niet weten hoe goed het voelt,
Met jou armen om me heen.
Op dat moment besef ik pas:
’Ik ben niet alleen.’
Ik heb vrienden die me steunen
En daar hoor jij ook bij.
Maar jij bent zeker meer dan dat.
Want jij hoort gewoon bij mij.
Je bent mijn hele leven,
En dat wil ik nooit meer kwijt.
En het spijt me dan ook zo erg,
Dat ik je steeds van alles verwijt.
Het is niet mijn bedoeling,
En ik wil zeggen dat het me spijt.
Want ik weet dat het je pijn doet.
Maar ik wil je nog niet kwijt.
Ik probeer minder erg te doen,
En met jou hulp zal dat vast wel lukken.
En als ik dan toch weer wegkruip.
Moet je me maar tegen je aandrukken.
Dan voel ik dat je van me houdt,
En dat je er voor me bent,
En dan zal ik een anders meisje zijn
Dan degene die steeds wegrent.