Liefdesromance

Als mijn haar tot op de grond
Belicht word door de maan
Sluip ik naar mijn venster
Om de hele avond voor te staan

Starend in de sterren
Met een borstel in mijn hand
Boven in een hoge toren
In een ver gelegen land

Een hemelbed met witte lakens
Wachtend aan mijn zij
Opgesloten in mijn kamer
Ik ben nooit meer vrij

Schoonheid nooit vertoond
Vergeten in de nacht
Niemand op de late avond
Die aan mijn venster op mij wacht

Opgeschrokken uit gedachten
Een geluid dat er nooit was
Het geluid van paarden hoeven
Buiten op het klamme gras

Buigend uit mijn raamkozijn
Met mijn haren in de wind
Twee lange blonde vlechten
Verwikkeld in een lint

Een prins zo mooi als het zonlicht
Op de eerste lentedag
Diepe blauwe ogen
En een betoverende lach

Zijn roze zachte lippen
Zijn fluisterende stem
Mijn vlechten als een ladder
Van mijn hart naar die van hem

Samen een toekomst
Niet langer meer alleen
Samen op jouw witte paard
Die aan die horizon verdween