De onderstroom

Aan het eind van het dorp
Aan de rand van de straat
Zie je een klein bordje
Waar ‘’levens woud’’ op staat

Als je het paadje volgt
Van klei en zand
Zie je in de verte een groepje bomen
Aan je rechter kant

De heuvel af
Door het verlaten bos
Op het gras kleine bloempjes
En op de takken wat mos

Achter de donkere bladeren
Van een enorme boom
Ligt een kleine beek
Genaamd: de onderstroom

Een plek die we kennen
Als een sprookje in een boek
Een sprookje dat je krijgt te horen
Bij oma op bezoek

Kwijt geraakt in het verleden
Niemand die nog gelooft
Dat daar een echtpaar is geweest
Dat elkaar trouw heeft belooft

De lelies in het water
De schommel aan de tak
Mijn schoenen aan het water
En daarnaast mijn rugzak

Een prinses had hier gezeten
Aan de waterkant
Me lange blonde haren
En een zakdoek in haar hand

Een vergeten plek
Diep in het levenswoud
Wie gaat er weer geloven
In een sprookje van jaren oud?