Roze wangen

Schuren tegen de kille wind

Langs historische huizen

En onder de lage wolken

Die als grijze haren

Over de aarde vallen

En het zicht belemmeren

Mijn gedachtestroom verlengen



Ik knoop mijn jas goed dicht

Tot boven aan toe

Ik loop naar ik weet niet waar

En denk over alles na

Terwijl de kalmte over me valt

Welke gevoed zijn door de muzikale zee

Die in mij zijn leven stalt


De route

Eindigt weer terug bij af

Waar de koffie warm op mij wacht

Waar de verwarming mijn vingers rood doet worden

En mijn wangen langzaamaan weer bleek doet worden


Ik laat mijzelf zakken

En sluit mijn ogen

De wereld is een wonder

Die ik vandaag weer even

Duidelijk heb waargenomen