Uit niets ontstond iets
Niets, breekt op uit iets.
Want ongelijk, is ons uiteindelijke doel,
Maar jou blik wijst niet naar beneden,
Want jij, jij bent veels te cool.
En ronde cirkels, kwamen voort uit rechte strepen,
Verbogen, en versmolten tot een eindeloos aspect,
Wantrouwen heeft ons bij de keel gegrepen ,
Maar jou hoofd blijft omhoog,
Ook al voel jij je zo onbegrepen.
De vrolijke madeliefjes, omhoog geschoten,
Tussen het wilde gras.
Verlangens hebben ons overvallen,
Verlangens, naar hoe het ooit eens was.
Maar jij blijft op beide benen staan,
Want je weet dat je door moet gaan.
Uit niets ontstond iets,
Onbegrepen telden we de stappen die zette,
Losgeslagen in illusies,
Wat zou ons beletten?
Neergeslagen door de grote leugen,
En ontvoerd door de realiteit,
Maar je krijgt ons niet klein, weetje
Ik verlies nooit mijn identiteit.
Reacties op dit gedicht
| letmebeanangel: | Woensdag, maart 22, 2006 20:14 |
| Princess no one will ever get uss down! I''ll never leave you.. some day we meet face to face.. in a time with out coment and space.. Girl you''re so special | |
| monique-B: | Woensdag, maart 22, 2006 19:48 |
| wauw..heel mooi..en herkenbaar | |
Over dit gedicht
| Auteur: IJs | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||