Klokken
Hij wordt verhoogd:
men heft hem, aan een hout genageld,
van de aarde.
Daar hangt hij, zondenloos, gerekt,
ontdaan van elke waarde.
Hij sterft:
het is gedaan, zijn lijden is volbracht,
zijn leven gaat verloren.
Maar aan de horizon
komt,
nooit gedacht,
een grote blijdschap gloren,
die stralend rijzen zal
zodra de vele klokken van de vele torens
luid vermelden gaan:
de Heer is waarlijk opgestaan!
Reacties op dit gedicht
