nieuw begin
Geboren als een rups,
onwetend sta je in het leven...
Andere die je vooruit willen trekken,
die je dat vrije gevoel willen geven.
Gespannen ga je op weg,
onzeker sta je er middenin...
Iedere keer een klein stapje vooruit,
dat is de start van een nieuw begin.
Langzaam voel je je ontpoppen,
stapje voor stapje wordt je onzekerheid minder,
je vrijheid begint de overhand te krijgen,
je begint je te vormen tot een vlinder.
Je vleugels spreid je uit,
je probeert alleen te staan...
Je kijkt nog even achterom,
maar wil nu voor eeuwig vliegen gaan...
onwetend sta je in het leven...
Andere die je vooruit willen trekken,
die je dat vrije gevoel willen geven.
Gespannen ga je op weg,
onzeker sta je er middenin...
Iedere keer een klein stapje vooruit,
dat is de start van een nieuw begin.
Langzaam voel je je ontpoppen,
stapje voor stapje wordt je onzekerheid minder,
je vrijheid begint de overhand te krijgen,
je begint je te vormen tot een vlinder.
Je vleugels spreid je uit,
je probeert alleen te staan...
Je kijkt nog even achterom,
maar wil nu voor eeuwig vliegen gaan...
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Donderdag, maart 23, 2006 12:37 |
| Heel mooi neergezet. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, maart 23, 2006 11:11 |
| mooi verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: karinwolk | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||