Ik zit hier in m'n pyjama achter de computer
m'n haar in de war,
een wit gezicht
mijn ogen dicht van vermoeidheid
of is het van het felle ochtendlicht?
Wie ben ik?
Wie ben ik,
ik leef zonder stijl,
niet volgens een traditie
niet volgens een geloofsovertuiging,
ik ben gewoon ik,
maar wie ben ik?
Kan iemand mij een antwoord geven,
een levensmotto,
iets waarvoor ik kan leven.
Dromen heb ik genoeg,
maar ik durf ze niet te realiseren,
veeg ze gauw naar de achtergrond
geef mezelf niet de kans het te proberen,
Ik heb een hekel aan m'n eigen falen
wil alles goed doen,
wil alles kunnen begrijpen
denk dikwijls nog aan toen,
toen ik nog iemand was,
maar die persoon wil ik ook nooit meer zijn.
Ik heb het gevoel dat ik niemand ben.
Geen belangrijk persoon
geen tevreden kind
geen vervent voorvechter van mijn eigen belangen,
misschien ben ik toch wel iemand,
een onzichtbaar mens vol dromen en verlangen.
Geestelijk afgemat,
enkel maar werken,
soms ben ik dat ook zo zat,
dan wil ik net als m'n leeftijdgenoten,
gezellig stappen en doorzakken in de kroeg,
maar als ik thuiskom van m'n werk,
ook al is het nog zo vroeg,
dan duik ik m'n bed in,
en kom ik er dikwijls 12 uur later pas uit,
nog moeier en nog afgematter
kan alleen maar geeuwen en huilen,
zo moe, en zo vol irritatie om mezelf.
Heb totaal geen ritme in mijn leven,
ga bij nacht en ontij naar bed,
eet als er even tijd voor is,
m'n maag protesteerd hevig,
de signalen van m'n lijf zijn ook niet mis
m'n spieren stevig in de knoop,
m'n rug werkt flink tegen,
en ga zo nog maar even door,
ik ben het allemaal even zat
Maar daarmee houden de vragen niet op,
en mijn buien 's ochtends,
ik hoor nog steeds non-stop
Wie ben ik?
Wat wil ik?