je het me weer het verleden laten zien,
het verleden waar ik alleen om kan huilen.
waarin jij zo erg werd gepest,
en het thuis niet meer ging.
waar je ons veel toevertrouwde,
en ons liet weten wat je ging doen.
maar wij waren nog klein,
konden en durfde niks te doen.
daarvan heb ik nu erg spijt,
ook al weet ik dat ik toen pas 6 was.
in mijn ogen had ik het wel kunne voorkomen,
kunne zorgen dat je weer zou dromen.
dat je jezelf niet onder de trein gooide,
het heeft me enorm veel pijn gedaan.
maar nu zie ik ongeveer het zelfde gebeure,
alleen met een ander persoon.
maar ik ben nu groter en sterker,
en wil er wat tegen doen.
ook al is vechten niet de oplossing,
soms moet het toch.
want hoe jij naar sgool gaat kan egt niet meer,
elke dag maar weer de strijd om te durven gaan.
en dat moet niet kunnen,
je moet een beetje zin der in hebben.
iig dat je weet dat er mensen zijn die om je geven,
dat je weet dat we voor je klaar staan.
en dat we je egt willen helpen,
en het willen laten stoppen.
nu ben ik groot nu kan ik er wat tegen doen,
en dat zal ik ook zeker doen.