Daar lig je dan,
vol onschuld te slapen op de bank.
Ik ga bij je op de bank zitten,
en krijg tranen in mijn ogen.
Je bent zo lief, leuk, aardig,
maar doet me toch ook zoveel pijn.
Ik streel je door je haar,
langzaam word je wakker en kijkt me aan.
Je lacht en ik voel weer dat fijne gevoel,
maar ook de pijn.
Wat moet ik nou met je,
soms zo gelukkig, maar soms ook zo gewketst...