Een traan valt
Een traan valt
Uit mengeling van ellende en woede,
laat ik verschrikt mijn eerste traan.
Die nu als vanzelf,
een weg naar beneden zal begaan.
De traan ontsnapt uit mijn vingers,
en valt langzaam naar benee,
en kijk uit verdriet,
komen er nog 3 vriendjes mee.
Bij het bereiken van de grond,
is mijn nare gevoel weer een beetje gedaald,
en kan ik er de komende tijd,
tot ik de volgende keer,
alweer heb gefaald.
Reacties op dit gedicht
| knuffelbeertje114: | Vrijdag, maart 24, 2006 17:20 |
| huil gewoon eens goed uit, dat kan goed doen :) | |
| ...Ikke...: | Donderdag, maart 23, 2006 22:13 |
| Heel mooi verwoord, en ook heel lief. Als je moet huilen moet je het laten gaan. Als het komt, dan komt het... Liefs |
|
| Elles Hoeve: | Donderdag, maart 23, 2006 17:07 |
| erg mooi geschreven, huilen kan vaak helpen als je het moeilijk hebt, bij mij meestal wel! suc6! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: rock4u | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||