mijn ouders

mijn moeder denkt dat ze me kent
mijn moeder denkt dat ze alles over me weet
alles dat denkt ze
maar dat is niet waar
ik heb wel respect
dat is wel waar
ze is ziek al bijna 3 jaar
ms heet die ziekte
maar toch is dat zwaar
soms kan ze niet lopen
dan is het tog maar weer hopen
ooit zal ze wel een rolstoel nodig hebben
maar daar willen we nu niet aan denken
alles hier zit tegen
ziekenhuis in ziekenhuis uit
een keurtje hier een keurtje daar
tog vinden mensen ons raar
ze vragen gekke dingen aan mij
denk jij nooit aan een andere moeder
NEE dat wil ik niet
ze kent me wel niet goed
ze denkt dan wel me te kennen
maar het is en blijft me moeder
en blijf altijd vol met respect
want voor je het weet is het te laat
dus zeg tegen je ouders
ik wil je nooit kwijt
ik hou van jullie tot in de eeuwigheid
maar ook mijn vader is niet al te best
hij kent me beter dan me moeder best
me vader is een hartpatiënt
en is soms een dodelijke vent
hij is tog wel goed genezen
maar zal altijd wel eens beter moeten weten
door alles wat ik mee maak
denken mensen daar wordt je sterk van
het is soms het tegenovergestelde
dat is soms waar
maar voor me ouders blijf ik sterk
ik snijd me zelf al doet dat pijn
het is soms beter dat jullie me niet echt kennen
maar tog laat k me niet kennen
je doet de moeite er wel voor
maar tog zit ik op gesloten
in me eigen verhaal
maar tog wil ik zeggen dat ik van jullie hou

*dit gedicht eigelijk liever een verhaal heb ik geschreven voor me ouders omdat ik van ze hou*