Betonnem muren
Betonnen muren
De koude regen klettert op de ramen
ik voel mij schaakmat
als gevangene tussen betonnen muren
met tralies in het kijk gat
De kachel knettert
de regen overstemd met harde slagen
windkracht negen
gevoel beslagen
Ik zal wel willen ijsberen
maar mij ontbreekt de ruimte hier
dus zit ik met m’n armen om mijn knieën
tijd te verdrijven zonder vertier
Ik wring mijn handen
en heb strijd
uren verstrijken hier
in alle eenzaamheid
Meedogenloos tikt verder de klok
wat ik sprakeloos moet verduren
tussen betonnen muren
in dit cellenblok
Gerard
De koude regen klettert op de ramen
ik voel mij schaakmat
als gevangene tussen betonnen muren
met tralies in het kijk gat
De kachel knettert
de regen overstemd met harde slagen
windkracht negen
gevoel beslagen
Ik zal wel willen ijsberen
maar mij ontbreekt de ruimte hier
dus zit ik met m’n armen om mijn knieën
tijd te verdrijven zonder vertier
Ik wring mijn handen
en heb strijd
uren verstrijken hier
in alle eenzaamheid
Meedogenloos tikt verder de klok
wat ik sprakeloos moet verduren
tussen betonnen muren
in dit cellenblok
Gerard
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Vrijdag, maart 24, 2006 12:55 |
| Zachtjes schijn ik met mijn licht strelend langs jouw stil gezicht ''k weet niet waarom jij daar nu zit maar jouw gedichten spreken dit: een eenzaamheid, verdiend of niet is wat de stille lezer ziet benut de tijd voor zelfverkenning voor je komt tot celgewenning er is een zon, zij schijnt voor jou verlichtend in gevangen kou ik wens je warmte en geheid eens een diep genoten ''vrije'' tijd Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedebogro | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||