Liefde is...
Die dronken man, klein, kromme voeten
Nipt eens van zijn laatste pint
Hij zal haar voor niets laten boeten
Hij wacht thuis tot hij haar vindt
Ligt op loer, hoopt haar te horen
Bezopen van weer teveel glazen
Het gros van zijn zinnigheid verloren
Neemt hij haar pas echt te grazen
Na twee vuisten op haar neus
Hoort zij hem amper praten
Haar hele pracht, gelaat gekneusd
Valt zij neer op houten platen
"Ik ben uw man, gij zijt mijn wijf
Ik ben uw heer en gij dient mij
Gij zult blijven als ik zeg "blijf!"
Gij zult lachen want gij zijt blij
Met een man als ik, groot, sterk
die elke dag zorgt voor zijn vrouw
Voor wie denkt gij dat ik werk
Ik verdien mijn kost voor jou"
Zij ligt te bloeden aan zijn voeten
Het huis davert door zijn luide stem
Zij heeft enkel maar moeten boeten
Omdat zij nog steeds blijft bij hem
Reacties op dit gedicht
| Irdana: | Vrijdag, maart 24, 2006 22:44 |
| ik had allang mijn biezen (plat brabants) gepakt liefde is geen pak slaag krijgen maar het is een mooi verwoord gedicht fijn weekend met groet Irdana |
|
| Innerchild: | Vrijdag, maart 24, 2006 21:33 |
| Ik ril ... doch, schitterend geschreven ! Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Scatterbrain | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||