Ik weet niet waar ik moet beginnen,een raar gevoel voel ik van binnen,
Het gevoel dat me onzeker maakt,het gevoel dat nu me hart aanraakt,
Een lichte tik is nu gegeven,ik heb het in mijn hoofd omschreven…
Het is iets dat voelt te fijn,elke keer wil ik graag bij je zijn,
het gevoel dat je door me haren heengaat me streelt als je met me praat,
me zoent terwijl je naar me kijkt,een knuffel die me hart bezwijkt…
je ogen die me steeds doen herleven,jij een plek krijgt in me leven…
ik weet nu wat ik voel…ik weet nu wat ik bedoel…
ik voel geluk wat ik je wil geven,ik wil je liefde weer doen herleven…
ik wil je dingen geven,die ook jou hart doen herleven…
ik wil ervoor je zijn,ik wil je laten vergeten….al die pijn….
Ik wil je blijven zoenen,je naar een ster benoemen…
Ik wil je laten zien…dat jij het bent….mijn sproetige tien
Ik wil dat iedereen kan zien,dat jij het voor me bent….misschien…
Het gevoel hoe dit allemaal gaat,de spanning dat je straks bij me slaapt…
Dat ik naar je kan kijken,als jij iets nieuws in je dromen wilt bereiken…
Dus dit weekend is het moment,onze spanning ongekend,
Uit onze nacht zal het blijken,of jij ook zal bezwijken…..
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, maart 25, 2006 21:47 |
Wauw... succes Annemieke |
|
Gert: | Zaterdag, maart 25, 2006 17:45 |
Wat schitterend mooi. Vooral die zin van een ster naar je benoemen... Heerlijk! |
|
scream: | Zaterdag, maart 25, 2006 15:30 |
wat is liefde toch mooi!! maar soms kan het ook pijn doen. mooi gedicht!! liefs -x- |
|
Auteur: raymond broers | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 25 maart 2006 | ||
Thema's: |