Waarom doe je mij toch zo,n verdriet,
verdien ik dat soms?
Zelf denk ik van niet.
Ik probeer echt alles zodat jij niet meer zo rot doet,
blijf hopen dat je veranderen zal doe echt mijn best.
Zo graag wil ik gelukkig met je zijn ,de vader van mijn kinderen .....
waarom mag het niet zo zijn.
De momenten dat je lief bent zeg je sorry het spijt me,
ik zal mijn best doen want ik hou zo van je.
Dan elke keer weer geloof ik je en hoop ik dat het waar is.
Maar begrijp het niet, ik voel me door jou vaak zo eenzaam en ongelukkig.
En toch hou ik van je.
Ik was altijd zo zeker van mezelf maar nu nee nu niet ,nu doet bijna alles pijn.
Je denkt aan jezelf, teminste als je boos bent,
Waarom probeer je t niet denk ook eens aan mij en de kinderen.
Soms weet ik niet of t beter is je te verlaten maar ik wil niet ik wil vechten, vechten voor jou.
Ik hoop dat je t ooit nog in gaat zien , maar mischien heeft jou verleden wel meer kapot gemaakt dan je zelf wou.
Of mischien hou ik wel te veel van jou... oh mensen wat moet ik nou.