me
Ik kan niet meer voor me zelf zorgen
Koud is mijn wereld,
het sneeuwt in mijn hart
Er staat ijs op het wit van mijn Ogen
Alles wordt langzaam zwart
Ik kan het niet alleen
Ik heb de hand van de nacht op mijn keel
De eenzaamheid wordt me teveel
Ik kan het niet alleen
Gewoon niet alleen de krassen op mijn armen,
het werden er steeds meer.
de sneden in mijn armen,
ze werden steeds dieper,
mijn problemen groter,
te groot.
al die dingen maken me moe,
ik kan het niet meer aan.
de drang om mezelf te doden neemt toe,
ik zie het niet meer zitten.
voor mij is er niets meer om voor te strijden,
nu is het moment daar;
ik geef op.
Ik schreeuw om hulp
Maar niemand die me horen kan
Ik kijk in de spiegel
Naar een persoon die ik niet wil zijn
Ik schreeuw tegen m’n spiegelbeeld
En zeg dat ze moet verdwijnen
Even later liggen er scherven glas
Een paar minuten staar ik naar de scherven
Die steeds aantrekkelijker worden
Ik kijk om me heen en begin te snijden
diepe rode strepen verschijnen op m’n huid
zonder dat iemand het merkt
ze zien alleen m’n spiegelbeeld
maar wat er in me zit mijn kapot gebroken hart
dat zullen ze nooit niet zien..
Koud is mijn wereld,
het sneeuwt in mijn hart
Er staat ijs op het wit van mijn Ogen
Alles wordt langzaam zwart
Ik kan het niet alleen
Ik heb de hand van de nacht op mijn keel
De eenzaamheid wordt me teveel
Ik kan het niet alleen
Gewoon niet alleen de krassen op mijn armen,
het werden er steeds meer.
de sneden in mijn armen,
ze werden steeds dieper,
mijn problemen groter,
te groot.
al die dingen maken me moe,
ik kan het niet meer aan.
de drang om mezelf te doden neemt toe,
ik zie het niet meer zitten.
voor mij is er niets meer om voor te strijden,
nu is het moment daar;
ik geef op.
Ik schreeuw om hulp
Maar niemand die me horen kan
Ik kijk in de spiegel
Naar een persoon die ik niet wil zijn
Ik schreeuw tegen m’n spiegelbeeld
En zeg dat ze moet verdwijnen
Even later liggen er scherven glas
Een paar minuten staar ik naar de scherven
Die steeds aantrekkelijker worden
Ik kijk om me heen en begin te snijden
diepe rode strepen verschijnen op m’n huid
zonder dat iemand het merkt
ze zien alleen m’n spiegelbeeld
maar wat er in me zit mijn kapot gebroken hart
dat zullen ze nooit niet zien..
Reacties op dit gedicht
| Parnassia: | Dinsdag, maart 29, 2011 18:34 |
| Mooi gedicht en ook erg herkenbaar, Maar ik ben nu goed op weg naar een positief leven. Ik ben niet gaan wachten toe iemand me kwam helpen. Maar ben zelf hulp gaan zoeken. Zou jij ook moeten doen!;) Greetz Parnassia P.S: Wel jammer dat je een stuk songtekst van Marco Borsato steelt van het nummer '''' Ik kan het niet alleen '''' |
|
| hessie: | Dinsdag, maart 28, 2006 17:00 |
| hey lieverd, het is mooi verwoord. maar toch, zo moet je niet denken(A) er is zoveel goeds in de wereld wat je nog moet zien! ik zal er altijd voor je zijn, je kunt altijd met me praten!! liefs hester |
|
| Psycho Girl: | Maandag, maart 27, 2006 20:01 |
| hey, egt heel mooi gesgreven de woorden die k al lang zoek heb jij voor mij gevonden ik wil je graag steunen want helpen kan jij alleen dus als je iemand nodig hebt om mee te praten mag je me mailen en/of toevoegen: jilliane91@hotmail.com kus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jorre 007 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||