Hij
Hij !
De bergen zijn te hoog
nog dieper zijn de dalen
waarlangs het leven gaat
waarin wij steeds verdwalen
De regen ,zon en storm
van alle jaargetijde
kunnen mij ook niet
van mijn pijn bevrijden
De ziekte in mijn lijf
vreet door in mijn gedachten
de duivel en zijn rijk
lokt steeds met al zijn krachten
En telkens weer opnieuw
draag ik die grote last
wie houdt er nu
mijn handen vast
Alleen Hij legt de loopplank uit
naar onze droeve harten
en verlost ons voor het leven
van dee’z geleden smarten
De tranen vloed droogt op
door geloof begint het sterken
dat Hij dan ook bij mij zal zijn
hoop ik heel snel te merken
Gerard
De bergen zijn te hoog
nog dieper zijn de dalen
waarlangs het leven gaat
waarin wij steeds verdwalen
De regen ,zon en storm
van alle jaargetijde
kunnen mij ook niet
van mijn pijn bevrijden
De ziekte in mijn lijf
vreet door in mijn gedachten
de duivel en zijn rijk
lokt steeds met al zijn krachten
En telkens weer opnieuw
draag ik die grote last
wie houdt er nu
mijn handen vast
Alleen Hij legt de loopplank uit
naar onze droeve harten
en verlost ons voor het leven
van dee’z geleden smarten
De tranen vloed droogt op
door geloof begint het sterken
dat Hij dan ook bij mij zal zijn
hoop ik heel snel te merken
Gerard
Over dit gedicht
| Auteur: gedebogro | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||