Het verleden ...
Het verleden ...
Eindelijk kon ik het laten rusten,
zonder te worden geconfronteerd..
Nu komt er weer die brief,
die valt me zwaar verkeerd…
Hun angst voor hun zielenheil,
bang dat hun niet wordt vergeven,
omdat ze zelf wel weten,
wat ze kapot maakten
in andermans leven…
Leren te vergeven,
een mooie tekst erbij,
ik hoef niet te vergeven,
dat heb ik al lang gedaan,
maar zij
willen het plaatsen in hun leven,
misschien in het besef,
wij zijn te ver gegaan…
Soms denk ik, kon ik hun maar haten,
maar, eigenlijk heb ik al jaren in de gaten,
dat het mij ten gronde richt,
als ik voor dat soort woede zwicht…
Vergeven, vier jaar terug al gedaan,
omdat ik wist, zo kan ik de weg,
naar boven toe, niet aan…
Maar moet het ook betekenen,
dat ik met ze door één deur
zal moeten gaan…
Dat ga ik niet doen,
wil het niet eens proberen…
Omdat ik weet,
uiteindelijk
ga ik ze confronteren…
Dus zo is het goed,
ieder zijn eigen plaats,
ieder zijn eigen Groep of Kerk,
ieder zijn eigen plaats,
in Gods eigen werk…
John
Reacties op dit gedicht
| vicky h: | Woensdag, april 05, 2006 15:18 |
| erg mooi ! :o en bedankt voor je reactie Groetjes Vicky |
|
| moongirl1982: | Woensdag, maart 29, 2006 11:18 |
| stil makend, groet moongirl1982 |
|
| dishesqueen: | Maandag, maart 27, 2006 18:44 |
| prachtig geschreven....stilmakend mooi gewoon... | |
Over dit gedicht
| Auteur: john pol | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||