SPINNEWIEL
SPINNEWIEL
zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
over haar hoge
statige kamer
trokken in voorjaar
en najaar
de ganzen
zij verhaalden van winter
en van ijs
zij hoorde ze roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
rond haar hoge
statige kamer
dwaalde in voorjaar
en najaar
haar dienaar
hij verhaalde van zomer
en van zon
zij hoorde hem roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
hij riep haar koosnaam
die hij alleen kende
zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon
rood viel een druppel
op witte nevel
rood viel een druppel
op witte wol
zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
over haar hoge
statige kamer
trokken in voorjaar
en najaar
de ganzen
zij verhaalden van winter
en van ijs
zij hoorde ze roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
rond haar hoge
statige kamer
dwaalde in voorjaar
en najaar
haar dienaar
hij verhaalde van zomer
en van zon
zij hoorde hem roepen
en zij spon
aan haar spinnewiel
witte nevel
aan haar spinnewiel
witte wol
hij riep haar koosnaam
die hij alleen kende
zij zat aan
haar spinnewiel
en zij spon
rood viel een druppel
op witte nevel
rood viel een druppel
op witte wol
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Dinsdag, november 20, 2001 11:23 |
| Vol verwijzingen naar sprookje van (dacht ik) Sneeuwwitje haar moeder. Mooi die verschuiving naar wat die vrouw uit haar routine bracht, het noemen van de liefste naam. Dan vloeit er bloed. Zoals in het sprookje is het niet dodelijk, wel onheilspellend. Inderdaad mooi verwoord, dit spinnen-door-de-tijd-heen, totdat... |
|
| Sheena: | Maandag, november 19, 2001 20:50 |
| *Zucht* .....moooooooi Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Katja Bruning | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2001 | ||
| Thema's: | ||