Vervaging van het leven
Ik loop en loop,
Mijn voeten gaan,
Verloor al mijn hoop,
Wil er niet stil bij staan.
Duizend vragen in mijn hoofd,
Verlichten doen ze niet,
Wordt door antwoorden leeg geroofd,
Met enkel verdriet.
Duizend tranen over mijn wang,
Gillend in de nacht,
Want voor eenzaamheid ben ik bang,
In een duistere wereld,
Die op mij wacht.
Ik loop en loop,
Laat me gaan,
Krijg weer een beetje hoop,
Blijf in mijn eigen wereld nog bestaan.
Droom over elven en draken,
Een wereld vol magie,
Niet over dingen die mij raken,
Maar de dingen die ik echt zie.
***
Dit gedicht heb ik geschreven, uit pure fantasie.
Alles wat er in staat is niet echt, maar soms voel ik me wel zo.
***
Reacties op dit gedicht
| elnini: | Maandag, maart 27, 2006 20:19 |
| :) mooi zeg hoewel dat gevoel vast niet altijd leuk is, heb je het mooi neergezet ;) liefs, eline |
|
| dishesqueen: | Maandag, maart 27, 2006 20:06 |
| herkenbaar en supermooi opgeschreven! | |
| fran92: | Maandag, maart 27, 2006 19:59 |
| mooi geschreven dit! heb dit ook welles veel liefs fran92 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||