ik ben het zat
ik ben alles zat
constant te moeten wachten
tot jij uiteindelijk iets zegt
en me opwekt uit die nare gedachten
of juist vol geduld op je liefde zit te wachten
ik heb mezelf verteld
dat ik je maar moet gaan vergeten
ik weet niet waarom
of hoe het ooit in me hart terecht is gekomen
maar wat moet ik nou doen?
ik blijf maar aan je denken
en zelfs als ik opnieuw verliefd wordt
en een nieuwe relatie begin
krijg ik opnieuw pijn in me hart
net alsof het verkeerd is,,
dat het eigenlijk verplicht is om met je te nemen
Maar wat moet ik anders doen
als ik niet eens weet wat er allemaal in je hart om draait
maar ondanks alles zal ik altijd van je blijven houden
reken maar dat niemand om je heen
zo gek is geworden op jou
zoals ik al een tijd lang heb gedaan
want ik voel het in me hart
als ik aan je denk,
en dan vraag ik me af wat er allemaal van binnen met me gebeurd
want het voelt alsof ik egt van je afhankelijk ben geworden
terwijl ik juist zelf een beslissing moet nemen
of het nou positief of negatief uit de hoek zal komen
kom ik later wel achter
maar geloof me, het lykt net of me leven door jou
zo ingewikkeld is geworden
jij hebt myn hart beroofd
zoals het water over myn ader heen stroomt
en jij bent iets wat ik niet zo snel vergeet
maar hoe het einde zal aflopen
maakt me zo gek, dat ik er nu zelfs van beef!