ik wandel door de grotten van het lichaam
waarin dauwdruppels boven mij hangen van uitgeblazen lucht
in de verte hoor ik het geschreeuw dat nog nagalmt in oren
van het kleine kind dat soms zo onzeker was
ik heb gevaren tussen gespleten persoonlijkheden
dat met angst verscholen zat in de duisterste hoeken
wankelend zich proberend een weg te bemachtigen
naar een uitgang vol emoties dat voor altijd zwijgzaam leek
nu terugkijkend naar de tijd die dofheid en blindheid gaf
ben ik blij dat er een uitweg was richting het manevuur
waarin ik mij voel als een zonnekind met een ervaring rijker
dat mij heeft gemaakt tot de mens die ik nu kan zijn
m.s: | Donderdag, maart 30, 2006 16:38 |
hm, zeker vreemd ja, zo je eigen naam eronder....mooi gedicht, kus, | |
Renate-td-: | Dinsdag, maart 28, 2006 22:27 |
Geweldig geschreven ! liefs |
|
arie: | Dinsdag, maart 28, 2006 15:52 |
ZO is is het Mooi mens Knuff, arie |
|
Mathilde: | Dinsdag, maart 28, 2006 13:10 |
prachtig! liefs, mathilde |
|
jaŠky: | Dinsdag, maart 28, 2006 12:24 |
Prachtig...zoals altijd jacky |
|
hiljaa: | Dinsdag, maart 28, 2006 10:04 |
graag gelezen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Artifex: | Dinsdag, maart 28, 2006 07:25 |
Prachtig geschreven. Liefs, Artifex. |
|
L.Bert: | Dinsdag, maart 28, 2006 00:22 |
Mooi verhalend! | |
Kwim: | Dinsdag, maart 28, 2006 00:12 |
ok Inner, |
|
Innerchild: | Dinsdag, maart 28, 2006 00:06 |
Om stil van te worden ... maar dan ''echt'' stil ... ssstttt !!! Liefs, Inner |
|
Auteur: Bert Vos | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 28 maart 2006 | ||
Thema's: |