Parels van verdriet
Verstopt achter de vensters van je ziel
Daar zitten ze verborgen
Ze willen niet komen
Zograag wil je ze laten stromen
Het zijn parels van verdriet
Ze willen alleen maar glimmen
Je geest is ze onbewust aan het dimmen
Inwendig ben je aan het gillen
Je hart dat huilt
Het huilt zonder geluid
Laat ze maar naar buiten
Want ook een man mag huilen
En laat mij ze drogen
Jou tranen in stilte gehuild
Christa
Reacties op dit gedicht
| Jet van keken: | Zondag, december 23, 2001 12:55 |
| Deze herken ik maar al te goed Prachtig is deze. Zal hem is aan iemand laten lezen. Bedankt liefs jet |
|
| bolleke: | Maandag, november 19, 2001 22:32 |
| knuffffffffffff sg s |
|
| dotje: | Maandag, november 19, 2001 22:00 |
| hmm hij is heel mooi lieverd knufffie dotje |
|
| jessica: | Maandag, november 19, 2001 21:28 |
| zonder wooren prachtig oma..knuffffffffff jessica | |
| diddo: | Maandag, november 19, 2001 20:46 |
| heel erg mooi!! ik vind hem echt heel mooi!! knuffffffff je eigenwijsje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 november 2001 | ||
| Thema's: | ||