Puzzelstukjes
Puzzelstukjes van mijn gedachtes,
ik krijg het niet in elkaar gepast.
Even een ondraagelijke pijn,
en dan word ik door iets zwarts verrast.
Ik zweef en zwerf door de leegte,
vervuld van vragen en heimwee.
Dan zie ik meerdere mensen zweven,
ze verdwijnen.. 'Neem me mee!'
En net als ik dat woordje zeg,
breekt het duister in scherven uit elkaar.
Ineens ben ik vervuld met licht.
De hemel bestaat, het is waar!
Vrijheid moet je willen...
ik krijg het niet in elkaar gepast.
Even een ondraagelijke pijn,
en dan word ik door iets zwarts verrast.
Ik zweef en zwerf door de leegte,
vervuld van vragen en heimwee.
Dan zie ik meerdere mensen zweven,
ze verdwijnen.. 'Neem me mee!'
En net als ik dat woordje zeg,
breekt het duister in scherven uit elkaar.
Ineens ben ik vervuld met licht.
De hemel bestaat, het is waar!
Vrijheid moet je willen...
Reacties op dit gedicht
| Anne__*: | Vrijdag, augustus 22, 2008 11:14 |
| Mooie gedichten !! Zelfs in het donker zal je vrijheid je licht geven grtn Anne |
|
| Gerard Chevalier: | Dinsdag, maart 28, 2006 08:17 |
| Vrijheid kan ondraaglijk zijn als ze niet wordt beheerst door de liefde die de route bepaalt. Mooie gedacht. gr. Gerard. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: broken_mirror | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||