tastbaarheid
Waar de smaak van de dood
En de geur van het leven
Elkaar beroeren
Daar plant ik de gedachte
Die me naar jou zal voeren
Niet vergeten maar toch vervaagd
Gesleten door de tijd
Ligt daar in ’t gras
De tastbaarheid
Van jouw afwezigheid
Tussen de ziel van ’t groene
En de kleur van het moment
Staat het helende besef
Dat je
(Misschien slechts een beetje, maar toch)
toch nog bij me bent
Reacties op dit gedicht
| ja©ky: | Dinsdag, maart 28, 2006 12:37 |
| Heel mooi geschreven jacky |
|
| ana (stacia): | Dinsdag, maart 28, 2006 11:20 |
| Voor zulke dingen blijft men hier terugkomen. Bijzonder gevoelig gebracht - ik voel het onderhuids. liefs ana |
|
| Annemieke van der Ven: | Dinsdag, maart 28, 2006 10:22 |
| Ontroerend mooi geschreven... Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||